(15.4.1812, Şamaxı ş. – 10.12.1880 Tiflis) – din xadimi, illahiyatçı. Əmisi Hacı Əli Əfəndizadənin dərs dediyi Şamaxı mədrəsəsinə daxil olub və burada Şərq dillərinə yiyələnmişdir. Mədrəsə təhsilini bitirdikdən sonra əmisi ilə bir yerdə işləməyə başlayan Ə. Əfəndizadə maarif sahəsində şöhrət qazanır. Əmisinin məsləhəti ilə o, 1849 il fevralın 22-də dövlət məktəbinə işə götürülür və şəriət müəllimi vəzifəsini icra edir. Məktəbdə işlədiyi zaman Azərbaycan, fars və ərəb dillərindən əlavə, fransız dilinin incəliklərini də şagirdlərə öyrətmişdir. 1860 ilin əvvəllərində Məkkəni ziyarət edərək hacı titulu qazanmışdır. 1864 il yanvarın 16-da Şamaxı Ruhani İdarəsinə sədr və qazi təyin edilmişdir. Qüsursuz fəaliyyətinə görə canişinlik tərəfindən brilyant qaşlı üzüklə mükafatlandırılmışdır. 1872 il dekabrın əvvəllərində Qafqaz (Zaqafqaziya) müftisi vəzifəsinə təyin olunmuşdur. Qoridəki Zaqafqaziya Müəllimlər Seminariyasının açılmasında və yeni təhsil ocağına müəllimlərin seçilməsində müəyyən rolu olmuşdur.
Əd.: Ə.Cəfərzadə, S. Qəniyev, R. Alışıv, S. Rəsulov “Şamaxı”, “Səda” Ədəbi-Nəşriyyat Mərkəzi, Bakı, 1994, s. 45-46