(27.5.1907, Şamaxı – ?) – istilik energetikası sahəsində alim. Texnika e. d. (1963), professor (1964). Azərbaycan SSR əməkdar elm və texnika xadimi (1971). Azərbaycan Neft Kimya İnistutunda buxar, qaz turbinləri və istilik-elektrik stansiyaları kafedrasının müdiri olmuşdur.

(26.4.1908, Cənubi Azərbaycan, Əndəbil k. – 28.9.1978, Bakı) – Azərbaycan yazıçısı, ədəbiyyatşünas, Azərbaycanın əməkdar elm xadimi (1969), respublika Lenin komsomolu mükafatının fəxri laureatı (1968), filologiya elmləri doktoru (1947), professor (1948).

(təxm.954 – təxm.1074) – filosof, dövlət xadimi. Pirsaat çayı sahilində olan Rəncbər kəndində doğulmuşdur. Şamaxıda təhsil almış, çox cavan yaşlarında dövlət işində çalışmış, 1027 ildə Şirvan şahı I Mənuçöhrün vəziri olmuşdur. 100 yaşına qədər vəzir işlədikdən sonra, məsləhətçi olmuşdur.

(28.11.1954, Bakı) – Azərbaycan şərqşünası, filologiya elmləri doktoru (2007), professor (2008). Azərbaycan Dövlət Universitetinin şərqşünaslıq fakültəsini bitirmişdir (1978). ASE-də elmi redaktor və İranda tərcüməçi kimi çalışmışdır. 1982 ildən M.F.Axundov adına Azərbaycan Pedaqoji Rus dili və Ədəbiyyatı İnstitutunda işləmişdir. Bakı Slavyan Universitetinin Pedaqoji fakültəsinin dekanı olmuşdur (2002-14). 2008 ildən BSU-nun türkologiya kafedrasının professorudur. 75-dən artıq elmi məqalə, 4 monoqrafiya, 1 metodik vəsait və 2 dərs vəsaitinin müəllifidir.

Məlumat E. Piriyevdən alınmışdır.

(10.4.1924, Şamaxı – 1.7.1989, Bakı) – Azərbaycan coğrafiyaşünası, coğrafiya elmləri doktoru (1968), professor (1972). Şamaxı Pedaqoji Texnikumunu və Azərbaycan Dövlət Universitetini bitirmişdir. 1967-71 illərdə ADU coğrafiya fakültəsinin dekanı, 1972-88 illərdə geodeziya və kartoqrafiya kafedrasının müdiri vəzifəsində işləmişdir. 100-ə qədər elmi əsərin, dərslik və monoqrafiyanın müəllifidir. Universitetlərin coğrafiya fakültələri üçün “Kartoqrafiya” (1965), “Geodeziyanın əsasları və toroqrafiya” (1994) dərsliklərini yazmışdır.

Əd.: Azərbaycanın coğrafiyaçı alimləri. Bakı, Elm, 2013, s.75

Qafur Ələkbər oğlu Mirzəzadə (6.5.1884, Şamaxı – 26.11.1943, Bakı) – maarif xadimi, naşir-mühərrir, publisist, tərcüməçi, coğrafiyaşünas. Şamaxıda mollaxanada (1890-94), şəhər məktəbində (1894-1901), Bakıda Ali Pedaqoji İnstitutda (1923-27) təhsil almışdır. Bakıda III Aleksandr kişi gimnaziyasındakı xüsusi komissiya qarşısında imtahan verib (1901) Azərbaycan dili müəllimi vəsiqəsi almışdır.

(29.4.1810, Sankt-Peterburq – 30.1.1893, Şatelro, Fransa) – rus rəssamı, incəsənət tədqiqatçısı. Romada K.P.Bryullovdan dərs almışdır. Peterburq Rəssamlıq Akademiyasının prezidenti olmuşdur (1859-72). Qafqazda hərbi xidmətdə olarkən (1840-50) burada yaşayan xalqların məişətinə aid tablolar, həmçinin portret, mənzərə rəsmləri və batal səhnələri çəkmişdir.

(20.6.1896, Şamaxı – 21.4.1938) – sovet partiya və dövlət xadimi. Әvvəlcə mollaxanada, sonra Şamaxı realnı məktəbində oxumuş, bir müddət Bakıda rus-tatar məktəbində dərs demişdir. 1916 ildə Don (indiki Novoçerkassk) Politexnik İnstitutuna daxil olmuş, tələbələrin inqilabi çıxışlarında iştirak etmişdir. 1917 ildə Şamaxı Fəhlə və Әsgər Deputatları Sovetinin sədri olmuşdur. Zaqafqaziya kəndli deputatlarının qurultayında Kəndli Deputatları Soveti Ölkə İcraiyyə Komitəsinə üzv seçilmiş, Ümumrusiya Kəndli Deputatları Soveti İcraiyyə Komitəsinin işində (1917) iştirak etmişdir.

(10.08.1914, Şamaxı – ?) – Azərbaycan neftçi alimi, texnika elmləri namizədi (1966). Lenin mükafatı laureatı (1963), Azərbaycan SSR əməkdar mühəndisi (1964), SSRİ-nin fəxri neftçisi (1974). 1934-40 illərdə Bakının neft mədənlərində işləmişdir. 1940 ildən 1945 ilə qədər Uzaq Şərq Neft Birliyinin rəis müavini, Krasnodar Neft və Qaz Kəşfiyyatı Trestinin müdiri (1945-52), Şimali Qafqaz Xalq Təsərrüfatı Şurası Neft və Qaz Sənayesi İdarəsinin rəisi (1963-65), SSRİ Neftçıxarma Nazirliyinin Cənub Baş Neftçıxarma idarəsinin rəisi (1965-70), SSRİ Neft Sənayesi Nazirliyinin Texniki-İqtisadi İdarəsi rəisi olmuşdur (1970-76). 1976 ildən Elmi-Tədqiqat Qazıma Texnikası İnstitutunun elmi işlər üzrə direktor müavini olmuşdur.

Qasım xan Məhəmmədsəid xan oğlu Xançobanlı (1763, Şamaxı – 1828, İran) 7-ci Şirvan xanı [1789-92; 1795-96]. Məhəmmədsəid xanın 5-ci оğlu Qasım xan da ömrünün bir hissəsini qardaşı Əsgər xan və əmisi оğlu Mustafa xanla qaçqınlıqda keçirmiş və 1786-89 illərdə xanlıq kürsüsündə böyük qardaşı Əsgər xanı əvəz etmişdir. 1792 ilin əvvəllərindən etibarən Şirvan əyanlarının ona incikliyi başladı. O təbəələr arasında fərq qoymur, şirvanlılara arxalanmaq yerinə Məhəmməd Şamxalın oğlu Şahbaz bəyi bir dəstə ləzgi ilə gətirdərək onlardan məsləhət alırdı.