(11 əsrin sonu – 12 əsrin birinci yarısı) – erkən orta əsr təbabətinin və fəlsəfəsinin, farmakologiya və elm nəzəriyyəsinin bilicisi, nəhəng elm təşkilatçısı. Xaqani Şirvaninin əmisidir. Böyük filosof, riyaziyyatçı, astronom, kimyaçı, həkim kimi daha çox tanınmışdır. Dünyanın maddi cəhətdən mövcudluğunun ardıcıl təbliğatçısı idi.
(? – ?) – şair. 18 əsrin ikinci yarısında Şamaxı və Fitdağ şəhərlərində yaşamış ünlü şairlərdən olmuşdur. Nəsihətamiz və didaktik səpkidə yazılmış “Qisseyi-Şirzad” məsnəvisində sədaqət və mərdlik tərənnüm edilmişdir. Nağıl-dastan ünsürlərinin güclü olması şairin folklordan təsirləndiyini göstərir.
(? – ?) – din və şəriət alimi. Həyatı barəsində müfəssəl məlumat yoxdur. Əslən şamaxılıdır. 18 əsrin ikinci yarısı və 19 əsrin əvvəllərin Şamaxı şəhərində yaşamış və müəllimlik etmişdir. Şirvanlı Baba Əfəndidən mükəmməl dini və elmi təhsil almışdır.
(Məhəmməd ibn Əhməd ibn Saleh, ? – 1300, Şamaxı ş.) – hüquqşünas, fəlsəfə alimi. Sufi təriqətinin tərəfdarı idi. Bu barədə Səlahəddin Xəlil ibn Aybək Səfədi özünün “Əl-Vafi bi-l-vəfayət” adlı əsərində məlumat vermişdir.
Məhəmməd ibn Əbubəkr (? – ?) – 13 əsr musiqişünası. Şəhabəddin Şirvanidən ərğənun (içərisində olan borulara körüklər vasitəsilə hava verilərək çalınan klavişli böyük musiqi aləti) çalmağı öyrənmişdir.
(? – ?) – alim, təbib. “Tibbnamə” adlı əsərin müəllifidir. 18 əsrdə yaşamışdır. Doğum və ölüm ili bağlı səhih məlumat yoxdur. Sonuncu Səfəvi hakimi dövründə Şirvanda eşik ağası olan Lütfəli bəyin yanında həkim olmuşdur.
Mirzə Ağa ibn Ağa İbrahim ibn Hacı Ağababa Şəmaxi (1800, Firdağ ş.) – təbib, şair, filosof. İlahiyyatı babasından və atasından, təbabəti isə İran alimlərindən öyrənmiş, mütaliə sayəsində bu qabiliyyətlərini daha da təkmilləşdirmişdir.
(? – ?) – şair. Şirvanda xanlıq dövrünün Şirvani təxəllüslü şairlərindəndir. F.B.Köçərlinin yazdığına görə, Mirzə Nəsrullah Bahar, Əndəlib Kaşani, Seyyid Şirvani və digərləri ilə Şamaxıdakı məşhur Hacı İbrahim bəy bağında məclis qurar və yaradıcılıq müzakirələrilə məşğul olarmış.
Mövlanə İsmayıl Siracəddin əl-Kürdəmiri əş-Şirvani (1782/1783, Şamaxı xanlığının Bölükət mahalının Kürdəmir k. – 1848, Amasiya ş. (Türkiyə)) – din xadimi, sufi şeyxi. Ləqəbi “Siracəddin” (dinin çırağı), nisbəsi “əl-Kürdəmiri” bəzən “əş-Şirvani” kimi yad edilmişdir. Atasının adının Şeyx Ənvər Şirvani olması haqqında qeydlər var. İlk təhsilini Şamaxıda Məhəmməd Nuri Əfəndidən almışdır. Məhəmməd Nuri Əfəndi ona Molla Caminin “Kafiyə Şərhi”nə qədər elmi bilgiləri öyrətmişdir. İ.Şirvani 1800 ildə Ərzincana gedərək dövrün məşhur alimlərindən biri olan Övliyazadə Əbdürrəhman əfəndidən biliklərini təkmilləşdirmək vasitəsilə icazənamə (diplom, şəhadətnamə) alır.
Əbülfəzl Bəxtiyar ibn Müxənnə ibn Əbdürrəhman (? – 1266, Şamaxı ş.) – filosof. Şirvan fəlsəfə məktəbinin davamçılarındandır. İslam fəlsəfəsinin mahiyyəti haqqında beş əsərin müəllifidir.
