Mirzə Nəsrulla Hacı Әbülqasım oğlu (1834, Şamaxı – 1883, Təbriz) – Azərbaycan şairi. Azərbaycan, fars və ərəb dillərində təhsil almışdır. Şərq ölkələrinə səyahət etmiş, Hindistanda yaşamışdır. 1858 ildən Tehranda bir müddət təbabətlə məşğul olmuşdur. Lirik şeirləri ilə şöhrət qazanan Bahar Şirvani Nəsrəddin şahın sarayına dəvət olunaraq məlik üş-şüəra adı almışdır. 1878 ildən Təbrizdə yaşamışdır. Bədii irsindən Azərbaycan dilində “Qəzəliyyat”ı, “Nərgiz və gül” məsnəvisi, fars dilində “Divani-qəsaid və qəzəliyyat”, “Töhfətül-İraqeyn” əsərləri qalmışdır. Ölümündən sonra Təbrizdəki ingilis konsulu onun şeirlərinin bir qismini çap etdirmək vədi ilə Londona aparmışdır. Lakin həmin əsərlərin aqibəti hələlik naməlumdur. Şeirlərində insanpərvərlik, azadlıq ideyalarını tərənnüm etmiş, dini mövhumat və cəhalətə qarşı xalqı maarif və mədəniyyətə çağırmışdır. Fransız və urdu dillərini öyrənmiş, bu dillərdə şeirlər yazmışdır. Şairin farsca divanı 1968 ildə aşkar edilmişdir. Yaradıcılığı Azərbaycan və fars poeziyasının inkişafına təsir göstərmişdir. S.Ə.Şirvani, F. B. Köçərli və b. onun yaradıcılığını yüksək qiymətləndirmişlər. Əsərləri Moskvada farsca nəşr olunmuş, zəmanəmizin ən istedadlı tərcüməçilərindən olan Mircəlal Zəkiyev onun farsca əsərlərini dilimizə tərcümə etmişdi.

Əd.: ASE, II cild, Bakı, 1978, s.46,

Azərbaycan Milli Ensiklopediyası, 3 cild, Bakı, 2011, s.42